GARİBANLAR NE OLACAK?

YAŞAR EYİCE *- BİNDE 3 BİLE OLMUYOR! Facebook’da 5 bine yakın ‘arkadaşım’ var. Hesabı A. Buğra Tokmakoğlu açmıştı. İlk günler hariç, hiç kimseye de ‘arkadaşlık’ teklif etmedim. Şimdi ‘Facebook’ uyarıyor… ‘Bazılarını ayıklamaya başla!’ diye… Çünkü kapasite, beş bin kişi ile sınırlı… Hangisini sileyim? 10- 15 kişi kesin takipçi ve yorumcu… Bu sayı 150’ye kadar çıkıyor… Hepsi bu kadar! Sanıyorum; bu sorunu herkes yaşıyor. Hatta bu yüzden ‘facebook’ yerine bir başka ‘sosyal medya’ grubuna kaptırıyor… ‘Boş ver!’ diyenler var. Tuhaf, hoş karşılamadığın kişileri de görüyor ve tanıyorum. Çok bilgili olanları da… Hemen herkese Facebook’tan takip etme fırsatı bulur ya da yaratırsam ‘yaşgünü’ mesajları gönderiyor, üzüntü ve acılarına katılıyorum. Ama inanın yüzde 10’u yanıt veriyor… Yalnız benim değil, herkesin sorunu bu… Tabii ki, heckerlerin ele geçirdiği hesaplar da oluyor. Bunlar sizi para tuzağına çekiyorlar. Bir iki kez, yakalanmıştım bunlara… Bu yüzden sık sık uyarı yapmaya çalışıyorum. Tüm bunları neden yazma ihtiyacını duydum… Pazartesi günü ‘face arkadaşlarımdan’ biri Murat Ayyıldız’ın doğum günü idi. Kendisini ‘üzgün hissettiğini’ yazmıştı… Fotoğrafını da koymuş, bir garip kişinin… Gazeteler ‘buzlanma’ ya da ‘siyah bant’ koyuyorlar ya tanınmaması için. Murat Ayyıldız da Urfa’da bir camii avlusunda çektiği kişinin yüzünü bantlamış… Dediği şu: ‘Bir vatandaş sokakta yatıyorsa, evi çatısı yoksa bu o ilin yönetiminin, belediyesinin yüzlerinin karasıdır. Kapkara… Simsiyah olacak şekilde utancıdır. Ben de ilave edeyim, ‘Marsık kömürü’ gibi… Burası Şanlıurfa’da bir cami avlusu ve memleketim Urfa’nın utancı! Bunlar; bizim, senin benim, hepimizin evladı, yavrusu… Kış geldi, çattı… Mevsimin ilk karı da düştü… Bunlar ne yapacak, nerede ısınacak? Düşünen var mı? Yok!... Yok!.. Yok!...’ *- ŞÜKRANLARIYLA Murat Ayyıldız, İzmir’deki çok mutlu gününden de söz ederek yine yüzlerini kapattığı kişilerle bir masada yemek yerken olan görüntüsünü paylaşmış; Fotoğrafın altına da şunları yazmış; ‘O gün çok, ama çok mutlu ve kutlu bir gündü benim için. Şükran Oteli’nin kimsesizleri yemek davetime icabet buyurdular, beni kırmadılar. Ve o otel kapandı. ‘Şimdi ne yapıyor, nerde kalıyorlar?’, bilmiyorum. Ve onları çok merak ediyorum. Elimden bir şey gelmedi…’ Hepsini Urfa’ya davet ettim. Ama gelemediler… *- BİR TARİH İDİ Konak, Kemeraltı’nda Şükran Oteli bir tarihti… Çok ünlü idi, İzmir’in bazı tarihi otelleri gibi… Saat kulesi tarafından Anafartalar Caddesi’ni girildiğinde, 150 metre kadar ileride sağ tarafınızda kalıyordu. Sanıyorum, sahipleri ya da kurucuları da Bornovalı idiler. Yakın zamanda kapatılmak zorunda kaldığında çok şeyler yazıldı çizildi, o kadar… ‘Kıtlık, yokluk, darlık’ günleri çoğu kişinin yazgısında olmuştur. Herkes akrabası ve komşusundan başlarsa ben de inanıyorum ki, fakir fukaralık yok denecek kadar azalır. Ama bizi birbirimize düşürenler, sahtekârlar, dolandırıcılar maalesef güven duygusunu alıp götürdü. ‘Hırsız ama iyi çalışıyor!’ gibi tuhaf düşünceler beynimize yerleştirildi. Halbuki bir toplu iğneyi de çalan ile bir deveyi çalan arasında hiç ama hiç fark yoktur… Benim bir sloganım var; ‘Katili af ederim, hırsızı af etmem!’ Ama karnını doyurmak için fırından ekmek alan (Çalan demiyorum, diyemiyorum) çocukla, işi mesleği aldatmak, kandırmak, başkasının alın terine konmak ya da bir başka deyişle ‘hırsız’ olanları da aynı kefeye koymam, koyamam… Murat Ayyıldız’ı da ne gördüm, ne tanıdım ne yapıyor, nasıl yaşıyor, neyle geçiniyor bilmiyorum… Urfalı, ‘Face Arkadaşım’ olan ve kendini ‘eskici’ olarak belirten Murat Bey ’53 yıldır 53 gün hiç gülmedim!’ yazmış… Umarım bundan böyle güler… Ekmeğini paylaşmayı bilenler, mutlaka bir gün gülerler, mutluluk onların da hakları olur… Ama belirttiğim gibi kendisini ne gördüm, ne de tanıyorum… Sadece face’de yaş günü tebriki yazarken bunları okudum… Umarım resmi makamlar, belediyeler, yetkililer, kış günleri öncesinden fakir fukara, guruba için tetbirlerini alırlar… *-